Πες μου μια καλημέρα άχαρη
Τόσο σε πνίγουν όλα γιατί είναι βυθός το κάθε τι
Σκέψη μπάσταρδη μα κάθετη
Λίγα τα λόγια μεταξύ μας αλλά υπέροχοι οι διάλογοι
Πέτα στην άκρη όσα ζόρια σε κυκλώνουν
Στα κλουβιά μας όλοι είμαστε και τα μυαλά θολώνουν
Ήρθε το χτες για να φάει όλο το σήμερα
Ή φταίμε όλοι μας ή όλοι είμαστε αθώοι πίσω απ' τα σίδερα
Πρόβλημα είναι να μην στέκεσαι στα πόδια σου
Είσαι άνθρωπος μεν, μα μην ανοίγεις τα σαγόνια σου
Η αποξένωση σε φέρνει πλέον στα κάτω σου
Ζωή γι' αρπαχτή, αλλά είναι κενό το πιάτο σου
Αυτό σημαίνει οτι είσαι πραγματικότητα
Ένα πιόνι εγκλωβισμένο - χαμένο στη λέξη "ενότητα"
Ή θα είσαι άνθρωπος ή πρόβλημα, αυτό ειν' το πρόβλημα
Γύρω το εγώ σου και κρέας να σου πετάνε
Μα τα κλουβιά είναι απο σίδερα και τα σίδερα σπάνε
Γύρω το εγώ σου και κρέας να σου πετάνε
Έχω προβλήματα όπως έχεις κι εσύ
Μα τα κλουβιά είναι απο σίδερα και τα σίδερα σπάνε
Γύρω το εγώ σου και κρέας να σου πετάνε
Έχω προβλήματα όπως έχεις κι εσύ
Μα τα κλουβιά είναι απο σίδερα και τα σίδερα σπάνε
Θύμα αιχμαλωσίας, ναι, αλλά ταυτόχρονα κλειδί
Όση πίκρα και να νιώθεις, ποτέ δε θα 'ναι αρκετή
Είπαμε το μαύρο χρώμα κι αγκαλιά τη φυλακή
Το μόνο σίγουρο ειναι οτι μοιάζουμε
Μας χώσαν στα κλουβιά πιστεύοντας οτι ουρλιάζουμε
Μας πείσανε οτι δύναμη είναι το να διστάζουμε
Βλέπουμε μόνο το "εγώ" κι όταν δε βλέπουμε τρομάζουμε
Όλο πιστεύουμε οτι καίγεται το σπίτι μας
Δίνουμε μόνο ευχαρίστηση για το μεγάλο τσίρκο μας
Έξω απ τα κάγκελα, δεν ξεφεύγουμε από την μύτη μας
Δίνουμε βάση στ' αγαθά για ν' ανεβάσουμε τον πήχη μας
Δέκα κλουβιά και πέντε άτομα
Είκοσι πρόσωπα θλιμμένα να κοιτάζουν το πάτωμα
Μας είπαν άγρια ενώ είμαστε όλοι ήμερα
Μην με ρωτάς πως νιώθω, γαμα τα, νιώθω περίεργα
Γύρω το εγώ σου και κρέας να σου πετάνε
Μα τα κλουβιά είναι απο σίδερα και τα σίδερα σπάνε
Γύρω το εγώ σου και κρέας να σου πετάνε
Έχω προβλήματα όπως έχεις κι εσύ
Μα τα κλουβιά είναι απο σίδερα και τα σίδερα σπάνε
Γύρω το εγώ σου και κρέας να σου πετάνε
Έχω προβλήματα όπως έχεις κι εσύ
Μα τα κλουβιά είναι απο σίδερα και τα σίδερα σπάνε